Een crisis & een filter

1-6-2015

Sommige periodes in je leven kun je bestempelen met het woord ''crisis''. We proberen het met z'n allen maar al te hard te ontwijken, maar toch zijn er weinig mensen die het voor elkaar krijgen om crisisloos door het leven te gaan. Ik had er laatst last van, zo'n crisisje. Ik kon niet precies mijn vinger leggen op het hoe, wat, wanneer of waarom, maar het was er gewoon. De labiliteit druipt in deze periodes van me af en het is zo'n moment dat je je gaat afvragen waar je bent geweest, waar je naartoe moet en waar je in godsnaam nu ook alweer bent. 

Ik ben overigens vijf keer verhuisd in vijf jaar, dus misschien wist ik wel echt even niet meer waar ik was. Het leven gaat zo snel en allemaal als je iemand bent die zo ongeduldig is als het maar zijn kan. Als er iets is waar ik goed in ben, is het wel om alles wat ik wil zo snel mogelijk om me heen te verzamelen. Ik dacht eigenlijk dat je je alleen heel ongelukkig kon voelen als je je dromen te lang op een plankje laat liggen. Niet als je er gewoon voor gaat. Maar wat gebeurde er? Een persoonlijke minicrisis. Als je al zoveel jaren aan het rennen en aan het realiseren bent, is het best wel onwennig als je er dan eenmaal bent. Dan is het namelijk tijd om stil te staan en laat ik daar nu net even niet zo goed in zijn.

En toen drong het opeens tot me door, waar je ook bent, wat je weg ook is, met of zonder droom, de tegenstrijdigheid van donker en licht zal er altijd zijn. Het geploeter en gestruggel is een essentieel onderdeel, want zonder ben je misschien wel niet in staat om het licht in alle volheid te ervaren. Soms moet er een kleine aardbeving bij te pas komen, die alle oude meuk lostrekt en die plaats maakt voor het nieuwe. En soms hoeft het helemaal niet nieuw of anders. Maar lijkt het leven te zijn overgoten met een nieuwe filter. Het was niet het leven dat zo ingewikkeld was, maar het was je blik waarmee je het leven bekeek. De dagen zijn hetzelfde, maar ze voelen stralender, mooier, waardevoller. En het leuke is, misschien snapte ik toen mijn eigen gedichtje 'Donker & licht' pas. Alsof iets in mij het al eerder wist en het heeft opgeschreven, maar ik de filter nodig had om te kunnen lezen wat er nu eigenlijk écht stond. 

Alle liefs, 

Britt 

Donker & Licht

Als er weer eens een donkere dag komt, 
wil jij dan met mij de dag inkleuren?

Niet helemaal, maar een beetje,
want donker hoort er ook bij als ik me niet vergis. 

Zelfs het licht snapt, 
dat donker er niet voor niks is.