The chaos & the calm
31-8-2015
''The Chaos & the calm'' is de naam van het album van James Bay. En hij vat voor mij in een paar woorden samen hoe het leven in elkaar zit. Of in ieder geval: mijn leven. Altijd op zoek naar rust, altijd midden in de chaos. Alsof ik het er te gezellig en comfortabel vind. Stiekem houd ik dan ook wel weer van de humor die ligt verscholen in chaos, zeker als je probeert uit te zoomen en jezelf erin ziet krioelen. Bij deze chaos hoort natuurlijk automatisch een chaotisch huishouden.
Ik lijk het bijvoorbeeld maar al te moeilijk te vinden om te onthouden wanneer het laatste wc-rolletje op is en ben best trots als ik er dan nog een keukenrol om kan schuiven. Of we gaan 's morgens aan tafel zitten om te realiseren dat we helemaal geen ontbijt hebben. Dit resulteert meestal in een soort woede- aanval, gillend dat het hier geen studentenhuis is en dan opeens zijn we druk in de weer met een stofzuiger en een dweil, gooien we was na was erin en slepen we met emmers. Je zou denken dat we inmiddels volwassen zijn.
Daarbij hebben we ook nog een dierenfamilie met vier leden en gebeurt het maar al te vaak dat ze met z'n allen besluiten om ons huishouden nog wat chaotischer te maken. Maddie knalt weer iets om met haar knuffelbowlingbol van Ikea, Bo paradeert door het huis met een aardappel of verdwaalde sok, Flo plast in haar nieuwe Kek kattenhuis omdat ze een blaasontsteking heeft en Hum slaat driftig om zich heen als het leven hem te zwaar wordt. (doen we dat eigenlijk niet allemaal?)
Na wat klagen, peinzen en analyseren van ons gedrag, kwam het er dan toch op neer dat ons leven een gebrek aan structuur heeft. Dat vind ik namelijk nogal ongezellig. Je hebt van die mensen die een soort ritueel naleven, iedere dag weer. Het maakt de dagen duidelijk, rustig en overzichtelijk. Ik denk dat ik dat deel van mijn leven heb overgeslagen. Meer expres, dan per ongeluk.
Maar weetje, misschien ben ik nog gewoon een beetje een manier aan het zoeken hoe ik het liefst wil leven. En misschien moet ik wat minder dwarsliggen en mezelf een beetje overgeven aan structuur. Dus kocht ik zo'n suffe Hema planner en plofte ze met twee magneten op de koelkast. Bam hier en bam daar, hier zal je structuur en ritme krijgen. Gewoon stapje voor stapje, met bergjes geduld. Eens kijken hoe ik en mijn lief het doen als echte grown-ups. Want patronen doorbreken die je maar al te comfortabel zijn geworden, vind ik eigenlijk al volwassen genoeg.
Alle liefs,
Britt
